Dictionary of Greek. 2013.
υδροσεληνικός — ή, ό, Ν φρ. «υδροσεληνικό οξύ» χημ. γενική ονομασία τών υδατικών διαλυμάτων τού υδροσεληνίου. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνειος όρος, πρβλ. γαλλ. (acide «οξύ») selenhydric < selen (< σελήνιο*) + hydric (< υδρικός*)] … Dictionary of Greek
υδροτελλουρικός — ή, ό, Ν φρ. «υδροτελλουρικό οξύ» χημ. συνοπτική ονομασία τών υδατικών διαλυμάτων τού υδροτελλουρίου. [ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. (acide) tellurhydrique < tellur (πρβλ. τελλούριο) + hydrique (< υδρικός)] … Dictionary of Greek
χλωρυδρικός — ή, ό, Ν αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη χλωρυδρία. [ΕΤΥΜΟΛ. < χλωρ(ο) * + υδρικός (< θ. υδρ τού ὕδωρ). Η λ. μαρτυρείται από το 1849 στον Τ. Ε. Δρακούλη] … Dictionary of Greek
ύδωρ — το / ὕδωρ, ατος, ΝΜΑ, και ὕδρω, και βοιωτ. τ. οὕδωρ και μτγν. ὕδος, Α (στην νεοελλ. λόγιος τ.) το νερό 2. φρ. α) «γην και ύδωρ» βλ. γη β) «ύδατος και γης απαγόρευσις» (στην αρχ. Ρώμη) μορφή εκούσιας εξορίας ενός εγκληματία στον οποίο απαγορευόταν … Dictionary of Greek
